Konwencje wyborcze w USA – kto wygrał pierwsze starcie?

ALEKSANDRA SZUMILAS

Amerykańskie kampanie wyborcze przypominają przedstawienia teatralne. I nie chodzi tylko o pokazowe zachowania czy wystąpienia. Nie bez przyczyny kampania Baracka Obamy określana była przez dziennikarzy mianem iście hollywoodzkiej – wspierają go gwiazdy muzyki, filmu i TV . Eva Longoria popiera jego reelekcję, gdyż jako pierwszy kandydat od dawna troszczy się o prawa Latynosów. Sarah Jessica Parker i George Clooney zorganizowali kolację, aby pomóc zbierać pieniądze na kampanię. Każdy z uczestników musiał wpłacić $40,000, co razem dało 6 milionów dolarów. Najlepszym przykładem wsparcia Obamy jest jednak Oprah Winfrey, wieloletnia prowadząca amerykańskiego talk-showu. Ochrzczona tytułem najbardziej wpływowej kobiety na świecie, Oprah wspiera Obamę od 2007 roku i to dzięki niej uzyskał wiele głosów “za”. Jest samicą alfa amerykańskiego showbiznesu, więc nikogo nie dziwi fakt, że jej głos liczy się bardziej niż głos niejednego polityka. Ale choć podczas odbywającej się w zeszłym tygodniu Konwencji Demokratów w Charlotte w Karolinie Północnej do głosowania na Baracka Obamę zachęcała Scarlett Johansson, to nie ona była gwiazdą konwencji. To Michelle Obama oraz Bill Clinton zabłysnęli, stając się jednoczenie najjaśniejszymi gwiazdami.

Michelle Obama wystąpiła podczas pierwszego dnia konwencji. Przemówienie napisała sama i zdecydowanie można było to wyczuć. Brzmiało emocjonalnie i osobiście. I choć strukturalnie przypominało wystąpienie Ann Romney, która łączyła historię rodzinną z osiągnięciami kandydata Republikanów, Mitta Romneya, pani Obama wydała się bardziej przekonująca. Leitmotivem przemówienia było oczywiście wykazanie różnic pomiędzy Obamą a Romneyem. I to udało się małżonce obecnego prezydenta. O ile pani Romney mówiła o tym, jak dobrym biznesmenem jest jej mąż, Michelle Obama podkreślała, że Barack Obama na wszystko ciężko pracował, i że nic nie zostało mu podane na talerzu. Tak samo jak większość Amerykanów miał ogromny dług do spłacenia po ukończeniu studiów, zawsze kierował się własnymi przekonaniami, a nie opinią czy sugestiami innych. Pani Obama przekonywała, że od początku swojej politycznej kariery jej mąż nie zmienił się. Nadal jest wspaniałym ojcem i mężem, a świat wielkiej polityki w żaden sposób nie wpłynął na niego. Wręcz przeciwnie. Dzięki prezydenturze na światło dzienne wyszły najlepsze cechy Obamy. Michelle Obama zdołała w zawoalowany sposób zaatakować Romneya nie wymieniając jego nazwiska ani razu. Ann Romney wypadła lepiej, ale tylko w porównaniu ze swoim mężem, który nie oczarował wyborców.

Jeśli możemy mówić o gwieździe Konwencji Republikanów, to zapewne był nią Clint Eastwood. Jego przemowa była wielce wyczekiwana i wzbudziła mnóstwo emocji, ale także kontrowersji. Rozmowa z pustym fotelem, który miał reprezentować Baracka Obamę i odpowiadanie samemu sobie w imieniu urzędującego prezydenta zaskoczyło publiczność. Nikt nie spodziewał się, że aktor będzie czytać swoje przemówienie z promptera, bo to byłoby zbyt “normalne”, ale fikcyjna rozmowa z Barackiem Obamą nie została dobrze odebrana. Mitt Romney był nią zachwycony, ale Amerykanie odebrali ją bardziej jako obrazę samego urzędu prezydenta. Był to dowód na to, że choć podczas amerykańskiej kampanii wyborczej wszystkie chwyty są dozwolone, osoba sprawująca urząd prezydenta zasługuje na szacunek. Zważywszy jednak, że Eastwood przemawiał podczas ostatniego dnia konwencji Republikanów, przyćmił tym samym przemówienie oficjalnie już nominowanego kandydata partii. Ale z tym trzeba było się liczyć. Najważniejsze to dobry plan. Demokraci właśnie taki dobry plan mieli.

Najpierw Michelle Obama mówiła z perspektywy żony prezydenta, a następnie drugiego dnia na scenę wkroczył Bill Clinton. Udowodnił, że nie zniknął z areny politycznej. Udowodnił, że warto głosować na Baracka Obamę. I choć Clintonnie powiedział tego podczas swojego wystąpienia, jasne było, że nie wspiera Obamy, bo ślepo wierzy w jego obietnice i nagle stał się jego przyjacielem. Wręcz przeciwnie. Kilka tygodni temu w wywiadzie dla jednej ze stacji radiowych, Clinton przyznał, że nie przyjaźni się z Barackiem Obamą, ale popiera jego politykę i wierzy w sukces jego planu na następne cztery lata. Podkreślił to podczas konwencji: żaden prezydent nie wyprowadziłby Ameryki z kryzysu w tak krótkim czasie. Przemowa Clintona była mocna i bezpośrednia. Nie było tu zawoalowanych oskarżeń pod adresem Romneya. Kandydat Partii Republikańskiej został otwarcie skrytykowany za chęć tworzenia Ameryki, w której każdy jest zdany tylko i wyłącznie na siebie, a jej potencjalny przyszły prezydent nie ma pojęcia o polityce zagranicznej. Clinton nie tylko pokazał, że jego głos nadal ma znaczenie, ale także rozbudził entuzjazm w Demokratach, którego im brakowało. Samo przemówienie Obamy ani nie zachwyciło, ani nie zawiodło wyborców. Było raczej przewidywalne, ale nadal lepsze i mocniejsze niż to wygłoszone przez Romneya. Nie obiecywał przysłowiowych “gruszek na wierzbie”, przyznał, że nie będzie łatwo, ale wierzy we wspólne działanie wszystkich obywateli. Pytanie czy oni jeszcze wierzą jemu?

Jak na razie wygląda na to, że tak, bo sondaże przedwyborcze wskazują na nieznaczną przewagę Baracka Obamy. Wszyscy czekają na 3 października, kiedy w Denver odbędzie się pierwsza debata dwóch kandydatów na fotel prezydenta. Zmierzą się z najważniejszymi tematami: polityką wewnętrzną kraju oraz gospodarką. Drugi etap debaty odbędzie się 16 października w Hamspteaad w stanie Nowy York, a trzeci – 22 października w Boca Raton na Florydzie. Prawda jest taka, że kampania Obamy jest po prostu lepiej zaplanowana. Obecny prezydent oferuje bardziej przejrzysty plan, który zakłada osobną kampanię skierowaną do Latynosów, kobiet i studentów oraz weteranów. Plan Romneya wcale nie jest jasny i właśnie za to został najbardziej skrytykowany po konwencji w Tampie. Choć nie przedstawił żadnego jasnego pomysłu na kolejne cztery lata, walka jest tak zacięta, że nikt nie jest w stanie przewidzieć co wydarzy się 6 listopada. Pozostaje tylko czekać i podziwiać teatr.